Once again, the church proclaims the good tidings of Christ's resurrection, which fills our souls with unfathomable joy. Words are unable to express the inscrutable mystery of Christ's resurrection, which brings us renewed life through faith. Through the "Golden Chain" of Lenten Sundays, spiritual reflection, and prayer, our spiritual journey leads us to Holy Easter. This not only brings us closer to God but also prompts us to adopt and live the new life in the likeness of Christ, cleansed from the stains of sin. This is the true essence of the resurrection of Christ, which can and will work miracles in our lives if we commit to living by it. Holy Easter invites us to live a prayerful life so that we may feel God's divine touch and become peacemakers and children of light in the spirit of forgiveness. Thus, we can create the New Church with faith, love, and hope. Today, our message to you is this: Live life with hope and become embodiments of love through words and deeds. When life is void of Christian virtues, it becomes a hollow space where materialism may breed. Material riches are corruptible and transient, yet Christian values reflect what is sacred and divine. Look at the people who dwell in darkness. The kindle of God's love has extinguished in them, and the significance of Christ's resurrection is distorted in them. The dormant seeds of the divine can revive only through the power of prayer. Solitary prayer alone with the Lord is powerful. It enlightens our hearts, souls, and minds. Prayer with the community, however, is most powerful. When we pray in the church with our faithful brothers and sisters, the resurrected Christ is revealed through our prayers. Together, we become part and parcel of the mystery of resurrection. We direly need Easter renewal in our national life – be it in Armenia or in the Diaspora. The everyday challenges weigh heavily on us, and our souls wither from the gusty winds blowing from right and left. In order to withstand those winds, we need empowerment and inspiration stemming from the faith of our forefathers. In their testimony of faith, we see the radiating love of God, influencing their families, churches, and communities at large. We cannot change the world, but we can change ourselves. We can influence our families by instilling Christian values in the hearts of our children and encouraging them to live prayerful lives. The more we are challenged, the more we must rely on our faith, especially on the mystery of resurrection. Every time we find ourselves in the snares of evil, we must make the sign of the cross and find strength in the crucified and resurrected Christ. Every time we proclaim the resurrection of Christ by saying, "Christ is risen from the dead; blessed is the resurrection of our Lord and Savior Jesus Christ," we declare the defeat of the evil one. The more we draw on our faith, the more we banish sin away from us. Today, we boldly announce that we are the children of the resurrected Christ. We have been the adopted children of Christ from the beginning of time, when we embraced Christianity as our state religion. Our forefathers lived by their Christian faith, thus surmounting every obstacle that stood in their way. Our prayer and hope are that we can emulate the faith of our ancestors and live life through the mystery of Christ's resurrection, defeating death and embracing life. CHRIST HAS RISEN FROM THE DEAD! BLESSED IS THE RESURRECTION OF CHRIST! Archbishop Hovnan Derderian Primate of the Western Diocese of the Armenian Church of North America and Mexico
Աւետիսն է նոր կեանքի, որ անգամ մ’եւս կը յայտարարէ ս. եկեղեցին, եւ անտարակոյս բոլորիս հոգիները կը լեցուին անպարագրելի ուրախութեամբ։ Բառերը բաւական չեն բացատրելու Քրիստոսի Յարութեան խորհուրդը, զորս կ’ապրինք խոր հաւատքով, քանզի մեր առջեւ կը բացուի նոր կեանքի արշալոյսը։ Մեծ Պահքի հոգեւոր ճանապարհորդութեան ոսկի կիրակիներու առաջնորդութեամբ կը դիմաւորենք Ս. Յարութեան տօնը, եւ այս տօնը մեզ կը մօտեցնէ Աստուծոյ, որու ներկայութիւնը կը դառնայ մեր ներքին էութեան հայելին, որպէսզի սրբուած մեղքի ծանրութենէն՝ որդեգրենք նոր կեանքը՝ այն ապրելու Քրիստոսի նմանակցութեամբ։
Այս է ճշմարիտ խորհուրդը Քրիստոսի հրաշալի Յարութեան, որուն հաղորդակցութեամբ մեզի շնորհուած ու վստահուած կեանքը պարտ ենք հրաշագործել։
Քրիստոսի Յարութեան խորհուրդը հրաւէրն է աղօթքի կեանքին, որպէսզի աղօթքի զօրութեամբ բարձրանանք առ Աստուած եւ դէպի մարդկութիւն ուղեգծուած կեանքը դարձնենք լոյսի ու խաղաղութեան ճանապար եւ ներողամտութեան ոգով ներշնչուած միմեանց հետ ստեղծենք նոր եկեղեցին՝ հաւատքով, յոյսով ու սիրով շաղախուած։
Հաւատքով ապրինք կեանքը, յոյսը՝ մեր սրտերուն մէջ, եւ սէրը մարմնաւորենք մեր խօսքերով ու գործերով։ Ի՞նչ է կեանքը, երբ պարպուած է քրիստոնէական առաքինութենէն, եթէ ոչ պարապութիւն մը, որ կը խոնարհի նիւթին ընդառաջ։ Նիւթը՝ ժամանցելի է եւ կորստական, բայց քրիստոնէական արժէքներով ապրուած կեանքը կ’արտացոլէ աստուածայինը։ Նայեցէ՛ք աշխարհի երեսին ապրող մարդկութեան, թէ ինչպէս խաւարի մէջ է, երբ իր մէջ յանգած է Աստուծոյ սէրը եւ խեղդուած է խորհուրդը՝ Քրիստոսի Յարութեան։ Բայց երբ աղօթքն է մեզ առաջնորդող զօրութիւնը, ապա մեր հոգիներուն մէջ անթեղուած աստուածայինը իր զարթօնքը կ’ապրի։ Չի բաւեր, սակայն, առանձնակի աղօթքը, որն անկասկած իւրաքանչիւրիս հոգին, միտքն ու սիրտը կը լուսաւորէ։ Պարտ ենք միասին աղօթել։ Եկեղեցին՝ հաւատացելոց համախումբ ներկայութիւնը, իր աղօթքին մէջ պիտի տեսնէ Քրիստոսի Յարութիւնը, միասնաբա՛ր պիտի կերտենք նոր կեանքը։
Պարտ ենք պատասխանել ժամանակի հրամայականին եւ ազգովին ապրելու Յարութեան խորհուրդը։ Գուցէ երբեմն ժամանակի մէջ մեր հոգին կը ծանրանայ փորձութեանց տակ, ըլլայ մեր անհատական թէ ազգային կեանքին մէջ, ըլլայ այն հայրենիքէն ներս թէ արտաշխարհի մեր գաղութներու մէջ։ Ուրեմն դարմանը ունինք ձերբազատուելու տկարութենէն եւ մեր հոգու հայեացքն ուղղելու մեր նախնեաց կեանքին, ուր Աստուծոյ սէրը մշտապէս ճառագայթեց։ Եւ այս ամէնը կը սկսի մեր ընտանիքներէն ներս, երբ ծնողներ զաւակներով հանդերձ կը քայլենք Աստուծոյ գծած ճանապարհէն։ Ինչքան մարտահրաւէր մեր կեանքի մէջ, այնքան աւելիով պիտի դառնանք աղօթող, որպէսզի բացուին մեր ներքին աչքերը եւ խաւարէն դուրս բերենք կեանքը՝ այն ապրելու հաւատքով, յոյսով ու սիրով։ Եւ ամէն անգամ, երբ խաչակնքենք, հաւատացէ՛ք, որ անպայման այնքան աւելի խորքով պիտի ըմբռնենք Յարութեան խորհուրդը։ Քրիստոսի Յարութեան խորհուրդը՝ անտեսանելի ոսկէ կամուրջն է Աստուած ու մարդ ճշմարտութեանց մէջ։
Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց։
Օրհնեալ է Յարութիւնը Քրիստոսի։
Արտասանենք այս բարի աւետիսը անընդհատ, եւ պիտի բոլորով զգանք, որ նոր կեանքը կը ծնի մեր մէջ։ Ինչքան դէպի երկինք բարձրացնենք մեր հոգու հայեացքը, այնքան եւս մեր վրայէն պիտի թօթափենք հին մարդը եւ դառնանք ճշմարիտ որդեգիրները Քրիստոսի եկեղեցւոյ։
Այսօր կը յայտարարենք քաջ հաւատքով, որ Յարութեան զաւակներ ենք։ Նայի՛նք անցեալ պատմութեան Յարութեան խորհուրդի պրիսմակին ընդմէջէն, եւ այն ժամանակ պիտի ըմբռնենք, որ նախնեաց հաւատքն է եղած քրիստոնէութիւնը։ Քրիստոնէութիւնը փիլիսոփայութիւն չէ, այլեւ կեանք է ի Քրիստոս։
Մեր աղօթքն է ու մաղթանքը առ Աստուած, որ կեանքն ապրինք Յարութեան խորհրդով, որպէսզի պարտութեան մատնենք մահը, եւ Յարութիւնը դարձնենք խորհուրդը մեր ապրած կեանքին։
ՔՐԻՍՏՈՍ ՅԱՐԵԱՒ Ի ՄԵՌԵԼՈՑ, ՕՐՀՆԵԱԼ Է ՅԱՐՈՒԹԻՒՆԸ ՔՐԻՍՏՈՍԻ։
Յովնան Արք. Տէրտէրեան
Առաջնորդ Հիւսիսային Ամերիկայի Արեւմտեան Թեմի եւ Մեքսիկայի
Komentáře